Αναγνώστες

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2016

Μείνε στον πάτο ( για όσο χρειάζεται )


Πόσες φορές θα φτάσεις στον πάτο; Κι άλλες πόσες θα ξανά σηκωθείς; Η απάντηση είναι: άπειρες. Κι όμως, κάθε φορά η απελπισία είναι ίδια. Κάθε φορά, το αίσθημα της ματαιότητας υπερισχύει της όποιας αισιόδοξης σκέψης. Στην αρχή, τουλάχιστον.

Είναι εκείνες οι στιγμές που με κενό βλέμμα κοιτάς μπροστά και προσπαθείς να νιώσεις. Οτιδήποτε. Λύπη, θυμό, νοσταλγία, μίσος, αγανάκτηση. Και δε νιώθεις τίποτα. Κενό. Κι αυτό είναι το χειρότερο.

Πώς θα σηκωθείς ξανά αν δεν επεξεργαστείς μέσα σου τι αισθάνεσαι; Πώς θα νιώσεις ξανά την ευτυχία αν δεν βιώσεις σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια, τη θλίψη;

Δεν υπάρχει κανένα μαγικό ραβδάκι που να το κουνάς, να λές "Άμπρα κατάμπρα κι ένα μικρό απίδι, τώρα μικρή μου θα νιώσεις την λύπη" και να σε κάνει να αισθάνεσαι ως δια μαγείας. Όχι, αυτό θα ήταν γελοίο. Ή μια πολύ καλή ιδέα για παραμύθι. ( ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΑΛΛΕΣ ΙΔΕΕΣ, ΙΔΕΕΣ ΕΧΩ ΑΠΕΙΡΕΣ. ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΘΕΛΩ). Oκ, συνεχίζουμε.

Δε θέλω να καταλήξω κάπου γιατί πολύ απλά, δεν ξέρω που να καταλήξω. Το μόνο που ξέρω είναι αυτό: Τη στιγμή της κατάρρευσης, μείνε λίγο με το πρόσωπο στο χώμα. Μη βιαστείς να σηκωθείς. Κλάψε. Πάντα η πτώση πονάει. Πότισε με τα δάκρυά σου κάτι μικρά βλαστάρια που ίσα αρχίζουν να αχνοφαίνονται κι όταν τα δεις να μεγαλώνουν, σκούπισε τα μάτια και σιγά-σιγά κοίταξε προς τα πάνω. Το φως του ήλιου θα σε τυφλώσει. Τόσο καιρό με τα μούτρα στο χώμα, ξεσυνήθισες καημένε μου! Πάμε τώρα, το ένα χέρι κάτω για να ισορροπήσεις και με μια απότομη κίνηση...ωωωπ! να σου που σηκώθηκες! Ναι ξέρω, τα πόδια σου έχουν μουδιάσει και δεν μπορείς να περπατήσεις καλά. Περαστικό είναι. Σε λίγο καιρό θα τρέχεις πάλι και ποιος σε πιάνει;!

Κάνε μου μια χάρη μόνο. Τα μικρά βλαστάρια που πότισες με τα δάκρυά σου, μην τα ξεχάσεις. Βοήθησέ τα να μεγαλώσουν κι άλλο. Με τον ήλιο της ευτυχίας σου, με τα δάκρυα της χαράς σου και μ' άλλα δάκρυα λύπης. Κι όταν μεγαλώσουν αρκετά και γίνουν μικρά δεντράκια με καρπούς, χάιδεψε τον κορμό τους, κάτσε στον ίσκιο τους και φώναξε κι άλλους να δοκιμάσετε μαζί τη γλύκα τους.

Άλλωστε, τι νόημα έχει η χαρά αν δεν τη μοιράζεσαι;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου