Όταν ήμασταν μικροί ήταν εύκολο να διαχωρίσουμε το σωστό από το λάθος. Άλλοι είχαν τις ζωές μας στα χέρια τους, άλλοι καθόριζαν το καλό και το κακό. Και όταν ζεις για τουλάχιστον 10 χρόνια έτσι, παγιδευμένος σε κάτι τόσο υποκειμενικό που εσύ είσαι σίγουρος ότι αυτό είναι το σωστό γιατί έτσι σου είπαν, είναι δύσκολο να αποδεχτείς την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι πολύπλοκη, παίρνει διάφορες μορφές ανάλογα με την περίσταση και ποτέ δεν ξέρεις που θα σε βγάλει. Θα σε βγάλει στον σωστό ή στον λάθος δρόμο; Ποιος καθορίζει ποιος είναι ο σωστός και ποιος ο λάθος; Όταν αρχίσεις να το αναρωτιέσαι αυτό, έχεις ήδη μπει στην εφηβεία, την περίοδο της αναζήτησης. Και δοκιμάζεις όλους τους δρόμους, τρως τα μούτρα σου, αναθεωρείς τα πάντα και κατηγορείς όλους αυτούς που σε είχαν παγιδευμένο τα πρώτα 10 χρόνια της ζωής σου. Γιατί έκαναν ένα λάθος. Ίσως όμως αυτό το λάθος που εσύ ονομάζεις παγίδα, αυτοί να το έβλεπαν ως ασπίδα. Η αγάπη των γονιών κάνει πολλά λάθη, είναι όμως πραγματική αγάπη τις περισσότερες φορές, και αυτό δεν είναι καθόλου υποκειμενικό. Το θέμα είναι να κρατήσεις μέσα σου αυτή την αγάπη, να συγχωρέσεις τα λάθη που πιθανώς θα κάνεις κι εσύ αύριο στα παιδιά σου, και να διαλέξεις τον δρόμο σου. Και τελικά, εκεί γύρω στο τέλος της εφηβείας, λίγο πριν μπεις στην τρίτη σου δεκαετία, ξέρεις τι καταλαβαίνεις; Ο σωστός δρόμος είναι αυτός που σε κάνει ευτυχισμένο. Πραγματικά ευτυχισμένο, όχι κάτι που σε έχουν κάνει να πιστεύεις οι άλλοι πως σε κάνει ευτυχισμένο. Είναι δύσκολο να το διαχωρίσεις, όμως όταν το νιώσεις, θα καταλάβεις πως κάθε άνθρωπος που μπήκε στην ζωή σου συνέβαλλε στο να σε βοηθήσει να βρεις τον δρόμο σου. Άπαξ όμως και το καταλάβεις, πρέπει να συνεχίσεις μόνος σου. Αυτό είναι και το δυσκολότερο μέρος. Θα σε κατηγορήσουν πολλοί, θα προσπαθήσουν να σου αλλάξουν τον δρόμο και εσύ πολλές φορές θα αναρωτηθείς αν κάνεις το σωστό. Πάλι το ''σωστό'' στην μέση. Να είσαι εκεί όποτε σε χρειάζονται και ας σε κατηγορούν, αλλά μην ακούς. Γιατί όσο ακούς, τόσο κινδυνεύεις να ακολουθήσεις των δρόμο των άλλων και όχι τον δικό σου. Και πρόσεχε μην κάνεις το ίδιο λάθος! Ποτέ μην προσπαθήσεις να πείσεις κάποιον άλλον πως ο δικός σου δρόμος είναι ο σωστός. Ο καθένας έχει τον δικό του ''σωστό'' δρόμο που τον κάνει ευτυχισμένο. Όλοι κρατάμε την ευτυχία μας στα χέρια μας, απλά δεν το ξέρουμε..
