Πίσω από την μάσκα..

Είναι τρομακτικό πόσο φοβόμαστε πια να είμαστε ο εαυτός μας. Μόλις αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε τον κόσμο γύρω μας, μας δίνουν μια μάσκα και μας λένε : ''Ξέχνα ο,τι νομίζεις εσύ για τον κόσμο! Αυτό που σου λέμε εμείς είναι το σωστό. Για να επιβιώσεις πρέπει να φορέσεις αυτή την μάσκα και να μην την βγάλεις ποτέ''. Αυτή η μάσκα λοιπόν, είναι πιο ύπουλη απ' ότι φανταζόμαστε. Για κάποια στιγμή, εκεί γύρω στην εφηβεία, νομίζουμε πως  ναι! βρήκαμε τον τρόπο να απαλλαγούμε από αυτήν. Όμως εκεί ακριβώς είναι που πέφτουμε στην μεγαλύτερή της παγίδα. Δεν έχουμε μάθει να ζούμε χωρίς αυτήν, βλέπετε. Δεν ξέρουμε άλλο τρόπο ζωής. Έτσι, ενώ πιστεύουμε πως πραγματικά πλέον βρήκαμε τον εαυτό μας και είμαστε καλύτεροι και ωριμότεροι από όλους τους άλλους, στην πραγματικότητα φοράμε ακόμα την μάσκα, όπως και χιλιάδες άλλοι  που νόμιζαν και νομίζουν το ίδιο ακριβώς με εμάς. Όταν πραγματικά κάποιος έχει βρει τον εαυτό του, δεν έχει ανάγκη να υπερηφανευτεί για κάτι. Του φτάνει που ξέρει αυτός ποιος είναι. Όταν κάποιος έχει απαλλαχτεί από την μάσκα, αισθάνεται μοναδικός, και ΕΙΝΑΙ. Ποιος ο λόγος να δείξεις σε όλο τον κόσμο πως είσαι μοναδικός; Και ο κάθε άνθρωπός αυτού του κόσμου μοναδικός είναι, μοναδικός και διαφορετικός, όπως εσένα. Όταν το καταλάβεις αυτό, τότε δεν φοράς πια μάσκα. Τότε σέβεσαι κάθε άποψη και αγαπάς τους άλλους όπως και τον εαυτό σου. Πόσο δύσκολο όμως είναι αυτό;! Πολύ. Και για να το καταφέρεις δεν υπάρχει ένας τρόπος. Υπάρχουν δισεκατομμύρια, όσοι και οι άνθρωποι πάνω στον Γη. Νομίζω όμως πως το πρώτο βήμα είναι να συνειδητοποιήσεις ότι δεν είσαι ο εαυτός σου. Ο πραγματικός εαυτός σου, όχι αυτός που κάποιοι άλλοι σε έπεισαν πως είσαι. Μερικοί δεν το καταλαβαίνουν ποτέ. Είναι σαν έναν αόρατο ''Μεγάλο αδερφό'' που παρακολουθεί κάθε μας κίνηση και ελέγχει κάθε μας σκέψη, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας. Μήπως τελικά, ο ''Μεγάλος αδερφός''βρίσκεται μέσα μας;